Nieuwsblad van het Noorden, 27-4-1993

David Pinto’s ICI is toonaangevend

Wladimir van der Burgh

Nadat hij in 1988 door de media liet optekenen dat wij in ons land de ‘allochtonen niet moeten doodknuffelen’ is zijn ster snel gerezen en rijgen opdrachten, consultaties, interviews, spreekbeurten en symposia in alle delen van de wereld zich aaneen.
Zijn boek ‘Interculturele Communicatie, drie-stappenmethode voor het doeltreffend overbruggen en managen van cultuurverschillen’ is een bestseller geworden en beleeft dezer dagen (binnen twee jaar) de zesde druk. Hij staat op het punt af te reizen naar Rusland om daar gesprekken te voeren met de autoriteiten. En hij hoopt dit jaar te promoveren tot doctor.

Ik heb het over David Pinto, directeur van het Inter-Cultureel Instituut in de stad Groningen.  Zestien werknemers van vijf nationaliteiten, een korps gezaghebbende docenten van de meest uiteenlopende nationaliteiten en vier vestigingen (o.a. in Utrecht) leidt deze bezige bij vanaf de Vestdijklaan in
De Wijert-Zuid. Met recht dus een stad-Gronings bedrijf met uitstraling.

Laatste wapenfeit is de opdracht van de rijksoverheid om samen met Economische Zaken en Deloitte & Touche een project uit te voeren ter vergroting van de toegankelijkheid van het ondernemersonderwijs voor allochtonen. Begin maart werden de handtekeningen gezet en het project duurt tot medio ’96.
“Na een hele zware selectie uit de laatste acht topzware kandidaten uitgekozen en dat voor een
niet-gesubsidieerd instituut,” meldt Pinto met gerechtvaardige trots.” Deloitte heeft bijvoorbeeld 58 kantoren in de hele wereld en 3500 man personeel.”
En lachend: “Het is dus een samenwerking geworden tussen David en Goliath.”
Zijn eigen loopbaan is even bont als de materie die hij aanpakt. Hij is geboren en getogen in de kleine Berber-gemeenschap Midelt in Marokko en vertrok als jood naar Israël om o.a. onderricht te geven in het Ulpan-systeem (een efficiënte methode voor de opvang van nieuwkomers).
In ’67 kwam hij naar ons land, begon als straatveger en volgde vanaf 1972 aan de universiteiten van Groningen en Amsterdam in vier jaar de studie Semistiek (talen en cultuur van het Midden-Oosten) en haalde en passant nog even zijn MO Frans.
In ’82 richtte hij zijn bedrijf op en is snel uitgegroeid tot de meest geciteerde en geraadpleegde culturendeskundige.

“Intercultureel;” vertelt David Pinto mij, “hoeft niet altijd betrekking te hebben op allochtonen. Misschien is dat wel een bijkomstigheid; het valt natuurlijk wel het meest op. Intercultureel zijn ook de overeenkomsten en verschillen in bijvoorbeeld Europa en het heeft ook betrekking op achtergronden en milieus.”
Internationaal is Pinto actief aan o.a. de universiteit van het Belgische Mons en enkele weken geleden is het contract getekend met die van het Russische Sint Petersburg. Daarnaast laat de lijst met opdrachtgevers binnen de nationale grenzen een serie indrukwekkende namen zien.
Een kleine greep: ministeries, gemeentelijke overheden, woningbouwverenigingen, politierganisaties, bestuursacademies, GAK-kantoren en de Koninklijke Landmacht.
Maar ook geven Pinto en zijn medewerkers cursussen aan grondwerkers en monteurs die in het werkveld te maken krijgen met cultuurverschillen.
In ons land zal (“Ik verwacht de komende jaren door een toenemende instroom een sterke stijging van het aantal allochtonen en we zullen daar op moeten inhaken”) een beleid moeten worden gevoerd van emancipatie en participatie, vindt David Pinto.
Buitenlanders moeten de middelen krijgen om zich in ons land zelf te redden en ze moeten de gelegenheid krijgen om aan de slag te komen.
“Als de mensen zich gaan realiseren dat over een paar jaar de buitenlandse jongeren in de leeftijd tot 25 jaar in Amsterdam al een grotere groep zal zijn dan de Nederlandse jongeren en dat onder die buitenlanders de werkloosheid ‘vier tot vijf keer zo hoog is, dan wordt wel duidelijk dat er iets moet gebeuren,” zegt Pinto.
“Voor iedere vluchteling staat in. Nederland een leger welzijnswerkers klaar. Allochtonen zijn jaren als een groep zielige mensen in de watten gelegd. Dat vind ik een verkeerde gang van zaken. De bodem is nu rijp voor nuchterheid, zakelijkheid en realisme.”
David Pinto ziet zijn zakelijke toekomst duidelijk omlijnd. De internationale contacten ‘zullen het Inter-Cultureel Instituut verder uitbouwen. “Ik ben lid van de’ grootste internationale organisatie die zich bezighoudt met interculturele aangelegenheden. Om me heen schieten de interculturele organisaties als paddenstoelen uit de grond, met welke doelstellingen dan ook. Iedereen ziet nu plotseling de problemen en denkt de goede aanpak te weten. Ik weét dat ik met het ICI niet de goedkoopste ben, maar wel de beste.”

Dit was het vierde artikel in de serie Stad-Groningse en Harense bedrijven met uitstraling. Het volgende artikel gaat over Bert Hooghoudt, sinds kort opvolger van vader Jan die decennia
lang leiding gaf aan Hooghoudt Distilleerderij. Hij zal vertellen wat hij. van plan is met het bedrijf.