Apeldoornse Courant 3-12-1993
Ex-klusjesman Pinto bezit nu stel bedrijven, villa en auto met chauffeur
Geslaagd zakenman en wetenschapper kan slechts gissen naar eigen leeftijd
GRONINGEN – Kort na zijn aankomst in Nederland verdiende David Pinto de kost als straatveger. Gisteren promoveerde de Marokkaan aan de universiteit van Groningen op een door hem ontwikkelde cursus tegen vreemdelingenhaat.
Wie kennis neemt van de levensloop van David Pinto, kan zich zijn belangstelling voor de positie van minderheden levendig voorstellen. In 1967 kwam de Marokkaan, geboren uit orthodox joodse ouders, met vrouw en kind naar ons land. Het was zijn tweede emigratie, eerder beproefde hij zijn geluk als leraar in Israël. In Nederland bleken zijn diploma’s weinig waard, zodat Pinto de eerste tijd de kost verdiende als klusjesman in het Academisch Ziekenhuis in Groningen. In de avonduren volgde hij een studie Frans aan de universiteit, dezelfde universiteit waar hij gisteren promoveerde tot doctor in de psychologische, pedagogische en sociologische wetenschappen.
Ruim vijftien jaar later is David Pinto dus een allochtoon met succes, veel succes. Zijn instituut, zijn kledingwinkel en twee confectiebedrijven hebben hem een grote villa aan de rand van Groningen opgeleverd, en een auto met chauffeur. In zijn modieuze kleding (zwarte broek, hemelsblauw colbert, felgekleurde stropdas en Jacques d’Ancona-bril) heeft Pinto meer weg van een presentator van een populair tv-programma dan van een man die moet gissen naar zijn leeftijd, omdat in zijn geboortedorp Midelt geen registratie bestond. Hij denkt dat hij ergens tussen de 51 en 55 jaar is, maar zeker weten doet hij dat niet.
RITUEEL
Aanpassing lijkt voor Pinto geen probleem te zijn geweest. Wel kent hij de obstakels die alle nieuwkomers in ons land ontmoeten. “In een multiculturele samenleving kunnen veel misverstanden ontstaan omdat mensen niet op de
hoogte zijn van elkaars leefgewoonten en gedragscodes. In onze cursus geven we het voorbeeld van de Turkse man die op straat een paar meter voor zijn vrouw loopt. In Nederlandse ogen is dat een voorbeeld van de onderdrukking van vrouwen in de Turkse cultuur. In werkelijkheid gaat het om een soort ritueel, dat moet uitdrukken dat de man de vrouw beschermt tegen naderend gevaar.” Pinto lacht: “Slimme cursisten wijzen mij er dan op dat gevaar ook van achter kan komen. Maar ja, die man kan natuurlijk geen cirkels rond zijn vrouw lopen.”
In de multiculturele gemeenschap waar David Pinto van droomt komt de liefde niet van één kant. Van nieuwkomers in ons land verwacht hij een aandeel in de integratie. “Ik heb altijd gepleit voor een soort inburgeringscontract dat allochtonen verplicht om de taal te leren en kennis te nemen van de Nederlandse normen en waarden. Nederlanders moeten respect hebben voor de eigen leefregels van allochtonen, maar dat betekent niet dat ze alles moeten accepteren. Het is zeker niet zo dat alles moet kunnen uit begrip. Ieder mens moet individueel
zijn grenzen vaststellen”, aldus Pinto.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!